Marc Janssen, vader van Gerrit, Berend en Loesje, geliefde ex van Eline, is overleden.

Hoe verdrietig is dat, als je net 22 bent, bijna 20 of sinds een paar maanden 18, en je vader piept ertussenuit. Gadverdamme wat onrechtvaardig. En wat een krankzinnige willekeur. Ik weet er nog wel een paar die… nee, zo werkt het leven -blijkbaar- niet. En de dood dus ook niet.
 
Marc heeft aardig wat uurtjes in het Kocherbos doorgebracht. Vanaf 2011 als vader en coach van zijn kinderen. Op het veld en in de zaal. Rustig sturend, nooit dwingend. Marc was een baas, maar geen baasje.  

Marc was een beetje anders. Op z’n All Stars, met z’n peukie en zijn pils.
Marc liep niet zo in de pas van het burgerlijk bestaan. En hij was er eentje van de gortdroge humor.

Bas de Beer stond een paar jaar met Marc langs het veld. Bas als manager en Marc als coach van Jongens A2 en A1, de teams van Gerrit en Berend.

Bas: "Ik heb Marc in al die jaren geen onvertogen woord horen zeggen. Het moest vooral leuk zijn. Lekker fanatiek hockeyen, maar geen gekkigheid van schreeuwende mannen uit de dugout. Voor m’n gevoel kon het Marc echt geen reet schelen wat anderen van hem vonden.”

Marc Janssen, authentieker bestaan ze niet. 

Gerrit, Berend en Loesje koesteren een bijzondere, grappige en lieve vader. Wie een beetje in hun buurt is, blijft daar om ze te steunen. Net als hun moeder Eline.

Tabee Marc, en dank je wel, hoe je d’r was.

Namens een flinke groep van je Muiderbergse hockey-fans,


Bart van Straaten