Op de nieuwspagina van de website ontbreekt het nog aan opinies of interviews. Wellicht nog teveel mededelingen. Tijd om op zoek te gaan naar bijzondere mensen in de club. Ik kwam vervolgens uit bij de vrouw die het meest in Muiderberg op het veld te vinden is:
Maryse Abendanon, trainer van D1, JF, MF, M6E1/2/3/4, J6E1/2, M8D1/2/3,  J8D1/2, MC1, MB1, MA1, en coach van D1. Maryse is een buitenmens, ze heeft het wel eens achter een bureau geprobeerd, maar kwam er gauw achter dat dit het niet was. Sport en met name hockey zit in haar bloed, ze ademt het.  Ze begon hier als trainer/coach van Dames 1 maar werd na een jaar trainer van ontzettend veel jeugdleden. Te veel om ze allemaal bij naam te kunnen onthouden. Ze geeft die training gelukkig niet alleen. "Muiderberg heeft gelukkig heel veel enthousiaste jeugdtrainers." Ze begeleidt deze trainers, geeft ze oefenstof en houdt op het veld de supervisie.
Ooit begon ze zelf met hockeyen in Baarn. Toen ze daar bij de B-jeugd opviel werd ze geselecteerd voor het district. Ze werd geadviseerd om bij een grote club te gaan hockeyen. Dat werd Laren, daar kon ze verder/hoger komen. Uiteindelijk werd ze geselecteerd voor de Nederlandse B- en later A-junioren. Toen ze voor jong-oranje uitkwam verhuisde ze naar hockeyclub Amsterdam. Daar en in het Nederlands elftal werd ze getraind en gecoacht door respectievelijk Joep Brenninkmeijer, Hans Jorritsma en Roeland Oltmans. Niet bepaald de minste onder de trainers. Uiteindelijk is ze 17 keer voor het Nederlands dames team uitgekomen. Nu hockeyt zij iedere dinsdagmiddag met de veterinnen van Baarn.
Op mijn vraag hoe ze over Muiderberg denkt, vertelde ze dat ze vroeger als peuter in de Hobbemalaan woonde. De club betitelde ze als "behoudend gezellig." Zo hoort een club in haar ogen ook te zijn. Niet zo’n hockeyfabriek, maar een sportclub waar ieder lid belangrijk is, niet alleen de toppers. Hier geeft ze dan ook met plezier training. Zij heeft plezier in training geven als iedereen lekker meedoet en ook plezier heeft in hockey en/of bewegen.
Maar hoe moet Muiderberg er met maar één veld en een steeds grotere hockeyvraag in de nabije toekomst uitzien? Moeten we meer aannemen op ambitie en op hockeykwaliteit? Zij vindt het juist de charme van Muiderberg dat de verschillen in kwaliteit, ambitie en motivatie allemaal door elkaar heen lopen. Dat heeft natuurlijk ook zijn moeilijke kanten. Je hoeft niet zo goed te kunnen hockeyen als je maar wel gemotiveerd op het veld en op de training verschijnt. Anders wordt het moeilijk werken voor haar, voor de coach en voor de welwillende medespelers.
Ze wenst de club volgend jaar een Heren 1 en een Dames 1 toe en natuurlijk een tweede veld. Zelf gaat ze Dames 1 als coach verlaten. Het bleek te moeilijk voor zowel team als haarzelf om, om de week afwezig te zijn. Kortom daar ligt een vacature.
Zelf noemt zij zich een buitenmens. Er moet ook heel wat gebeuren wil de training niet doorgaan. Zij geeft aan dat dit ook komt door het veld, dat ondanks de 17-jarige leeftijd zo goed onderhouden wordt door Bep.
Toen ik haar vertelde dat voordat het kunstgras er lag, we zoveel mogelijk het grasveld ontzagen. We weken uit in het bos voor conditionele training, heuveltjes trekken bij de bunker achter in het bos etc. Dit deed haar denken aan de vele ellenlange boslopen onder leiding van Jorritsma. Conditieopbouw doe je nu hockeyenderwijs. (gelukkig maar!)
Als hockeytrainer/-coach heeft Maryse nu steeds gewerkt met mensen van 8 tot 35 jaar.  Onlangs heeft ze de cursus gevolgd voor GALM-docent. Bewegings- en sportactiviteiten voor ‘echte’, in haar geval Baarnse, senioren (55-75 jarigen). Daarmee boort ze dus een voor haar nieuwe doelgroep aan. Een groep met toekomst.
Het gesprek liep vanzelf erg uit, tussen twee hockey- en bewegingsfanatici. Ik hoop een sluiertje op gelicht te hebben voor diegenen die Maryse niet tot nauwelijks kenden.
Luuk